Abel Ferrara jest jednym z najbardziej znaczących reżyserów, jacy pojawili się na scenie amerykańskiego kina niezależnego w latach 80. Jego niskobudżetowe filmy znane są z surowych obrazów miejskiego życia w Nowym Jorku, pełnych przemocy, brudu, seksu i narkotyków. Ferrara przedstawia półświatek bez upiększeń i sentymentów, za to blisko realizmu i posmaku ulicy, nierzadko wybiera obskurne miejsca i szemrane charaktery na swoich bohaterów. Potrafi oddać klimat Nowego Jorku, doskonale wsłuchując się w oddech miasta. Podejmując tematykę dobra i zła, sięga po religijną ikonografię i niejednoznaczną moralność, aby nadać swym postaciom głębię. Jego ulubionym reżyserem jest
Pasolini, o którym powiedział: "filmował swoje własne wizje i robił to bez zawodowych kwalifikacji". Uwielbieniem darzy także
Godarda.
Wychował się w katolickiej rodzinie. Pierwsze krótkometrażówki zaczął kręcić w liceum razem ze swoim przyjacielem
Nicholasem St. Johnem, późniejszym scenarzystą wielu jego filmów. Razem utworzyli też spółkę Navaron Films. Ferrara studiował film na State University of New York w Purchase, gdzie tworzył kolejne krótkie metraże. Po raz pierwszy duet zwrócił na siebie uwagę filmem "
The Driller Killer", inspirowanym "
Teksańską masakrą piłą mechaniczną" i zdobywającym serca widowni kin samochodowych. "
Kaliber 45" stał się kultowym tytułem dla miłośników kina eksploatacji, a dzięki wstawiennictwu
Williama Friedkina, dystrybucją filmu zajęło się Warner Bros. Posiadająca większy budżet produkcja "
Miasto strachu" przyciągnęła uwagę
Michaela Manna, dla którego Ferrara wyreżyserował dwa odcinki "
Policjantów z Miami" oraz pilot "
Crime Story". W "
Chince" przeniósł szekspirowskich Romea i Julię w świat nowojorskich dzielnic Chinatown i Mała Italia. "
Kocur" jest adaptacją prozy
Elmore'a Leonarda.
"
Król Nowego Jorku" z
Christopherem Walkenem w roli głównej przedstawia bohatera na kształt Robina Hooda w poetyce mrocznego kryminału. Jeszcze bliżej ciemności znalazł się
Harvey Keitel w "
Złym poruczniku", pokrętnej opowieści o odkupieniu, pełnej gniewu i bezsilności. Te dwa filmy z początku lat 90. uznawane są za największe osiągnięcia w dorobku Amerykanina. Na plan "
Porywaczy ciał" wkroczył już po zakończeniu preprodukcji i licznych zmianach scenariusza, zastępując
Stuarta Gordona na stanowisku reżysera. "
Niebezpieczna gra" została określona przez twórcę mianem "
Kto się boi Virginii Woolf?"
"na kwasie". "
Uzależnienie" to opowieść o wampiryzmie w narkotykowym środowisku. "
Pogrzeb" przedstawia rodzinę w gangsterskim świecie, "
Zaćmienie" pokazuje upadek hollywoodzkiego gwiazdora, zaś "
Hotel New Rose" jest adaptacją powieści science fiction autorstwa
Williama Gibsona. W nowym tysiącleciu Ferrara nie zwalnia tempa, do 2017 roku nakręcił kolejne 6 fabuł i 2 dokumenty.
Reżyser często miewa problemy z pozyskaniem finansowania dla swych autorskich projektów. Podczas gdy jedni krytycy nie szczędzą mu negatywnych recenzji, inni zestawiają jego filmografię z wczesnymi dokonaniami
Martina Scorsesego,
Paula Schradera i
Larry'ego Cohena. Od początku kariery Ferrara pozostawał wierny osobistej wizji, nie bacząc na opinie innych, co owocowało zarówno sukcesami, jak i porażkami. Między innymi dzięki temu zyskał grono wiernych fanów i status twórcy kultowego. Widzowie znajdują w jego szorstkich opowieściach diagnozę zepsucia ludzkiej duszy, widzą w jego postaciach chęć odkupienia, nadzieję na poprawę swego stanu.