Ten film to przede wszystkim odpowiedź na powstałego kilkanaście lat wcześniej słynnego "Gandhiego" R. Attenborough'a, w którym Jinnah był przedstawiony jako główny architekt podziału Indii, zwłaszcza wbrew woli Gandhiego, ale i w pewnym sensie Nehru. Attenborough zaprezentował Jinnaha jako osobę skrytą, suchą, bezwględną, ale przede wszystkim mało znaczącą, bo w filmie było go jak na lekarstwo. Te wszystkie elementy miał przełamać właśnie film "Jinnah".

To laurka wystawiona przywódcy i właściwemu twórcy Pakistanu. Jawi się on tu jako przejęty o los mniejszości muzułmańskiej, której prawa w Indiach nie są respektowane. I chociaż wolałby utrzymać jedność hindusko-muzułmańską w ramach jednego państwa, to zarazem w pewnym momencie doszedł do wniosku, że nie jest już to możliwe. Główny winowajca podziału to według filmu Nehru, którego twórcy podejrzewają nawet o miłosny związek z lady Mountbatten, co miało spowodować przychylne decyzje ostatniego wicekróla na rzecz przyszłych niepodległych Indii. Ale i sam Gandhi jest przedstawiony jako sepleniący, dwulicowy dziadek o szczególnie ciężkim charakterze.

Film ma konstrukcję symboliczną. Nie jest zwykłą kronikarską biografią. Jinnah, umierając obserwuje swoje życie, ale i dzięki postaci oprowadzającego jego (i widzów) anioła, przenosi się też w przyszłość, widząc np. w telewizorze relację ze zburzenia meczetu w Indiach, co utwierdza go w przekonaniu, że powstanie Pakistanu było koniecznością.
Ważnym celem filmu jest też zaprezentowani bardziej liberalnego oblicza islamu. W filmie jest scena próby zamachu na Jinnaha ze strony muzułmańskiego ekstremisty. Jinnah, po udaremnieniu go, mówi do niedoszłego zamachowca, że Pakistan będzie krajem tolerancji i równości, gdzie nie może być miejsca dla fanatyków. Ciągle jest to aktualne, a może nawet bardziej, zważywszy, że film powstał przed 2001.
W filmie oglądamy Jinnaha żartującego, ale i płaczącego nad ciałem żony. Ociepleniu jego postaci służyło też ukazanie bliskiego związku z siostrą, Fatimą, która bardzo wiele dobrego zrobiła dla muzułmanek w Pakistanie.

Film jest miejscami nieco zbyt pretensjonalny, zwłaszcza zaś "podróże w czasie" bohatera. Niemniej znosi monopol "Gandhiego" na ukazywanie podziału Indii oraz takich postaci jak Gandhi, czy Nehru. Tym samym pokazuje jak ideologiczny jest każdy ogląd i że nie ma czystej wiedzy.