Christopher Lee jako syn marnotrawny, który powraca na łono rodziny, domagając się przywrócenia dawnych przywilejów...
"La frusta e il corpo" to gotycki horror, w którym równie ważna co intryga, jest posępna atmosfera. Mamy więc zamczysko położone na skarpie nad morzem, świszczący w okiennicach wiatr, ciemne komnaty, świece, grobowce i podobne rekwizyty. Klimatem film przywodzi nieco na myśl produkcje od Hammer Films, tudzież ekranizacje Poe'go od Rogera Cormana. Bava podbiera także od Hitchcocka, przynajmniej w kwestii konstrukcji fabularnej. Pod pewnymi względami można nawet uznać omawianą produkcję za proto-giallo (co jest tym bardziej uprawnione, że w tym samym roku premierę miało "La Ragazza che sapeva troppo").
Sama historia, z dzisiejszej perspektywy, nie robi specjalnego wrażenia, tu i ówdzie wkradają się dziury logiczne. Finał, w zależności od przenikliwości widza, może być mniejszym lub większym zaskoczeniem. Włoch dopowiada na zakończenie niestety aż za dużo, przez co z jego dzieła "wyparowuje" spora doza dwuznaczności. Wciąż jednak, najbardziej godna zapamiętania jest strona wizualna: scenografia, oświetlenie, poszczególne kadry - aspekt "plastyczny" wysuwa się tu na pierwszy plan. Aktorstwo nie najgorsze, najmocniejszy punkt stanowi, rzecz jasna, Christopher "Hrabia" Lee, którego rola jest wprawdzie stosunkowo niewielka, jednak kluczowa i bardzo sugestywna. Plus śmiałe, jak na ówczesne realia, wtręty o zabarwieniu sado-maso. Smakowite.